Stockholm evsizleri, salgını ve sürecin zorluklarını kendi durumuyla anlattı

İsveç'te özellikle büyük şehirlerde evsizlik ve ev sorunu en büyük sorunlardan biri olarak öne çıkıyor. Stockholm'deki evsizler büyük salgınlardan kurtulmayı bugüne kadar başardı. Ancak, birçoğu enfekte olma konusunda endişeli, diğerlerinin daha acil sorunları var. Aftonbladet tarafından hazırlanan çalışmayı evsizleri daha iyi anlamak için özenle derlemeye çalıştık. Bu vesiyle bu çalışmada emeği geçen herkese teşekkür ederiz. İşte iç burdan o hikayeler... 37 yıldır sokakta yaşayan Micke Adermalm, "evsiz kalmaya daha ne kadar dayanabileceğimi bilmiyorum" diyor. Stockholm'deki Medborgarplatsen'e İkinci Gelişi. Meydanın güney tarafında Noel ağacı satışları var ve çocuklu aileler Medi'nin ıslak buz pateni pistinde kayıyor. Kuzey tarafında "Sokağın Dostları" yiyecek ve sıcak giysiler dağıtıyor. Oraya varan kişi, geceyi banliyö tren istasyonunda geçiren Greger. "Üç, belki dörtte uyuyakaldım. Güvenlikçiler sabah yedi buçukta geldi" diyor. Evsiz bir kişi için "evde kal" ve "el hijyenine dikkat et" gibi öğütlere uymak kolay değildir. Yine de salgının ne birinci ne de ikinci dalgasında hastalanmadılar. "Biraz endişe verici oldu. İnsanların nasıl öldüğünü falan anlattıklarını düşünürsek" diyen Greger ve tans, biz evsizler bile bu süreçte bazen televizyonlara ulaşığ neler olup bittiğini anlamaya çalıştık diyor. "Bir de el hijyeni var. Sanki tuvalete gidilmeyecekmiş gibi. Tuvaletleri bile kilitlidirler".

49 yaşındaki Micke Redling, yiyecek ve bol kahve, buruşuk botlar ve yeni bir tulum aldı. Micke Redling, sol kolu ve bacağı olmadığı için mobil cihaza oturarak hayatını geçiriyor. Hayalet ağrı ona sürekli işkence ediyor. Korona salgını sırasında sokaklarda yaşamı "tam cehennem" olarak tanımlıyor. "En son İsveç'te 8.000'den fazla kişi öldü? Nasıl bitecek, daha da devam edecek mi? Herkes ölecek mi? Sorularına hiçbir şey bilmiyorum, bu konuda endişeliyim yanıtı veriyor.

49 yaşındaki Micke Redling, yiyecek ve bol kahve, buruşuk botlar ve yeni bir tulum aldı. Micke Redling, sol kolu ve bacağı olmadığı için mobil cihaza oturarak hayatını geçiriyor. Hayalet ağrı ona sürekli işkence ediyor. Korona salgını sırasında sokaklarda yaşamı "tam cehennem" olarak tanımlıyor. "En son İsveç'te 8.000'den fazla kişi öldü? Nasıl bitecek, daha da devam edecek mi? Herkes ölecek mi? Sorularına hiçbir şey bilmiyorum, bu konuda endişeliyim yanıtı veriyor. Etrafındakilerin gözleri eskisinden daha esdişeli bakıyor. Enfeksiyonu taşımak gibi. "Bu beni hem fiziksel hem de zihinsel olarak çok etkiledi. Futbol seyretmenize, akrabalarınızla görüşmenize vb. iletişimlere izin verilmedi". Fanatik Hammarby taraftarının permobil sepetinde bir zamanlar Bajen efsanesi Kennedy Bakırcıoğlu'na ait olan bir su şişesi var. Normal durumlarda, Micke her iç saha maçına gider. "Artık Hammarby'yi televizyonda bile göremiyorsunuz. Çünkü "Dplay" iniz yok." diyen Micke Redling buna çok kızdığını söylüyor.

58 yaşındaki Mikael Adermalm adlı başka bir Micke'ye mikrofon uzatıldığında, korona hakkında soru sormak biraz alakasız geliyor. Çünkü sokakta geçirdiğiniz 37 yıldan sonra evsiz olmaktan bıkabiliyorsanız diyor Micke Adermalm. "Sadece gideceğim yere ulaşmak istiyorum, buna daha fazla tahammül edemiyorum". Ama ne? "Evsiz olmak sıkıcı. Sonunda biraz huzur ve sessizlik istiyorsun. Her yıl aynı şeyler, asla huzur ve sessizlik elde edemeyeceğiniz bir durum bu insanı tüketir. Kaçıyorsun, çünkü istediğin yerde olamıyorsun." Merak ediyorum, nereye gidiyorsun?

Gece barınağı, Micke Adermalm'ın bir çok evsiz gibi bulduğu bir çözümdür. Ama birkaç yıldır, orada da uyumak bir endişe durumuna gelmiştir. "Kirli, kirli, günün her saatinde hayat farklı işliyor. Sarhoşlar ve uyuşturucu kullanıcıları, huzur ve sükunet için hiç şans yok. Çünkü bütün gece hareketlilik var, girip çıkıyorlar". Micke sabah eve bir arkadaşının yanına gelene ve birkaç saat uyuyana kadar bütün gece yürüyordu. Muhtemelen bu gece de benzer bir şey olacak. Bana yiyecek falan getirmeye çalışacak. Sonra hiçbir şey yok… sadece etrafta dolaşıyorsun. Onu bu kadar anlamsız hissettiren şey bu! Etrafta dolaşmanın hiçbir anlamı yok ve hiçbir şey olmuyor. Yıllar geçtikçe, yaşlanıyorum ve hayat boşa akıp gidiyor. Micke Adermalm aslen Lapland'lıdır. Bazıları onu SVT'de iki yıl önce yayınlanan "36 gün sokakta" dizisinden tanıyabilir. "Belgesel için öne çıkan ve bana teşekkür eden pek çok kişi var, yani düşünce tarzlarını değiştirdim. Gerçekten iyi hissettiriyor, gerçekliğin içinden bir mesaj vermek istediğim yerdi. Hatta okulda ders çalışmak için kullandılar. Ama önemli değil, hiçbir şey olmuyor, hala lanetlenmiş gibi duruyorum".

"Evsiz kalmak 24 saat süren bir proje ama hayat değil." Sonraki hafta sonu Farsta Merkez'de "Sky Bar" ı ziyaret ediyoruz. Kimin takma adı ile geldiğini kimse gerçekten cevaplayamaz. Ama Sky Bar, Micke Redling ve arkadaşları Farsta Centrum'un metro platformunda ortaya çıktığında şansını deniyor.

"İşte Peter Stormare geliyor, Micke Redling, İsveçli Hollywood aktrisine benzeyen bir arkadaşı asansörle çıkınca bağırıyor." Farsta'daki bu istasyonda Micke Redling, 1994 yazında kolunu ve bacağını kaybetti. Platformda duruyordum, sarhoştum. Sonra metro geldiğinde yavaşlayacak sandım ama biden kornaya basıldı, nefesim kesildi ben de dengemi kaybettim. Üç araba üstümden geçti. Yani emir buydu diyen Micke Redling, Farsta'nın tüm gücünü kesmeleri gerektiğini söyledi. Micke Redling hikayesini medya aracılığıyla beş yıl önce Expressen'de anlatmıştı. Sky Bar'daki diğerlerinin aksine konuşmayı ve görülmeyi seviyor. İnsanlar, çocukların, kardeşlerin veya ebeveynlerin gazetede gördüklerinde ne hissedeceklerinden korkuyorlar. Micke, Aftonbladet'in kendisini ziyaret etmesi için duyuru yaptı ve bu nedenle burada her zamanki kadar çok kişi yok.

Tessan'ın temiz kotları, botları ve zarif siyah bir ceketi var. Benlik saygısını kaybetmemek ve temiz kalmak hayati önem taşıyor, diyor. Sekiz yıldır alkolik olduğunu belirtiyor. Tessan 35 yaşına gelene kadar bir ofis işi, bir evi ve bir ailesi vardı. Bugün 42 yaşında. İsveç Sosyal Sigorta Kurumu'ndan hastalık izni ile ilgili sahtekarlıkla para aldığı gerekçesiyle, hem hapis cezası aldı hem de travmatik bir şekilde evsiz kaldı. Sky Bar'a geliyor çünkü topluluk her şey demek. Bu zamanlarda belki daha da fazla. "Gazeteyi okurken baş parmağımızı yuvarlarken kendimizi izole edemeyiz. Durumla başa çıkmak için eşit insanlarla birlikte olmanız gerekir. Aynı teknede oturursanız, kimse yargılamaz veya önyargılı olunmaz. Biz aynıyız. O zaman etrafımızdaki herkes bize bakıp "o lanet alkolikler var" diye düşünürse... bizim yerimizde bir hafta dayanmazlar" diyor. Tessan 13 yıldır ev kuyruğunda, bir daire ve bir iş arıyor. Ancak bir işi ya da başka bir geliri olana kadar ev bulamıyor ve barınmadan iş bulmak zor. Önce tamamen ayık olması gerektiğini, ardından DEHB için doğru tedaviyi uygulayacağını düşünüyor. Düşüncesi muhtemelen her şeyin bu kadar uzun bir süre alacağı yönünde değildi. Tessan, şimdi olabildiğince yaygın olan "normal" bir hayata dönmek istiyor. Tessan, "Yaşamı nasıl kontrol ettiğinizle birlikte olan şey sizi de şekillendiriyor. Nasıl geliştirilir, yavaşlatılır ve değiştirilir. Ama söz veriyorum, eğer konut piyasasında herkesin ikinci bir şansı olsaydı, her ay kendinize bakabileceğiniz iş ve imkan bulmakta mümkün olurdu" diyor.

Sky Bar'da, her zaman boş teneke çöp kutusuna girmeden önce "boş kutusu" olup olmadığını sorarsınız. İnsanlar metro ve asansörle gelir ve gider. Herkes evsiz de değil. Bazıları bir daire almayı ve onu tutmayı başardı, ama yine de Sky Bar'a geliyor çünkü arkadaşları burada. Rock gitaristine olan benzerliğinden dolayı Mark Knopfler olarak da bilinen Erland, müzik dinlerken, ruh hali kasvetli olmaya başlar. Sonra herkes güvenlikçilerin platformda nasıl toplandıklarını fark eder. Düşen ve dövülen biriyle ilgilenmeye gelirler. Kimse güvenlikçiler tarafından yakalanmak istemez, bu yüzden birden herkes oradan kaybolur.

Noel arifesi sabahı Micke Adermalm kanepede uzanmış Nyhetsmorgon'u izliyor. "Sadece TV bile izleyebilmek güzel. Bunu uzun yıllardır yapamıyorum. Doğa programları da güzel, bunu daha çok yapabilirim" diyor yorun bakışlarla. Micke Adermalm'ın hayatında çok özel bir şey oldu. Onunla Medborgarplatsen'de görüştüğümüzde, hiçbir şey olmadan etrafta dolaşmaktan çok yorulmuştu. Hayatı neyin yaşamaya değer kıldığı sorusuna hiçbir cevabı yoktu. Ancak 22 Aralık'ta, Stockholm'ün güneyindeki bir banliyö olan Hägerstensåsen'de mobilyalı bir dairede yaşamaya hak kazandı. "Burada kimseyi rahatsız etmiyorsun, burada kimsenin yolunda değilsin. Bir evsiz için hayatında bir kez olsun burada olacaksın" diyen Micke Adermalm kanepesinde, bu yüzden bu güzel bir duygu, diyor. Teşekkür etmesi gereken kişi, Gatan'ın Medborgarplatsen'deki arkadaşlarını yöneten ve çok değerli bir arkadaş olan Nettan Göthlin'dir. Bir toplantıya katıldı ve sonunda Micke Adermalm'a, Stockholm şehri ve diğerleri ile birlikte çalışan Flexbo aracılığıyla bir daire teklif edildi

"37 yılda olmayanlar bir buçuk haftada oldu." Micke Adermalm'ın anahtarlarını aldığı ev, mutfak ve balkonu olan iki odalı güzel bir daire. Örneğin, kirayı zar zor karşılayan erken bir emeklilik maaşı ve alışveriş yapmasına yardımcı olan bir konut destekçisi var. Yatak geniş ve özenle yapılmıştır. Mutfakta iki büyük pencere vardır. "Elbette. Yemek pişirip eğlenmeniz gereken yer burası. Buradaki fikir, sonunda devralacağınız başka bir daire bulana kadar burada birkaç ay yaşayacağınızdır. Ama bilmiyorum, benden kurtulamayacaklarını söyledim haha". Micke Adermalm daireye rağmen sosyal hizmetlere ve yetkililere takıntılı değil. Yaşayacak bir yere gelene kadar 37 yılını nasıl alacağını anlayamıyor. Bu bahar, korona ile ilgisi olmayan bir hastalık geçirdi ve Huddinge Hastanesine yatırıldı. LVM'ye göre bakıma alınması ve altı ay boyunca Småland'da bir evde kalmasıyla sona erdi. Micke Adermalm'a göre tamamen temeli olmayan kayıp yılları ve zamanları telafi etmek istediği bir süreç bu ama aynı zamanda bir sürücü ehliyeti hayal ediyor, örneğin İsveç'in yüksek kesimlerindeki yeğenlerini ziyaret etmek istiyor. Ve Micke Adermalm'ın mutfağında oturduğumuzda, pencereden güneş ona vuruyor ve gülümsüyor. Şakayla karışık "Dişsiz bir gülümseme" diyor Micke Adermalm, son dişini 2006 yılında kaybetti. Dışarı çıkarken fotoğrafçı, salondaki bir dolaba sıkıştırılmış bir ayakkabı çekeceği ödünç alıyor. Ayrıldığımızda, Micke Södermalm'a gidecek, bazı arkadaşlarla buluşacak ve Bondegatan'da Noel yemeği sunan bir işletmeyi ziyaret edecek. "Kendimi buraya yalnızlığa hapsetmek niyetinde değilim, çünkü bu iyi değil" diyor. Şimdiye kadar bir daire sahibi olmanın en iyi yanı nedir? "Akşam gidecek bir yerin olması iyi. Eğer gidecek bir yere sahip değilseniz, hayatın her anı zor ve ağır egzersizler gibi olacaktır. Bu yüzden eve gidebilmek çok güzel". Ev? Bunu söylediğimde kulağa tuhaf geliyor. "Şimdi eve gidiyorum." O kadar sıra dışı ki neredeyse bunun hakkında söyleyecek kelime bulamıyorum. Yaşananlar onu ​​biraz şok etti. "Kimse benden bir daire tutmamı beklemiyordu, ben de beklemiyordum ama oldu ve elimden geldiğince elimde tutmaya çalışıyorum diyen Micke Adermalm, zamanla her şeyin geleceğini söylüyor.